حضرت عمار از نظر رسول خدا صلوات الله علیه و برخی دگر

گفتار پیامبر و صحابه دربار عمار

 

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می­فرمایند:

 

1- ان عماراً مع الحق و الحق معه، یدور عمار مع الحق اینما دار و قاتل عمار فی النار

 

(الغدیر، ج9، ص 25/ طبقات ابن سعد، ج 3، ص 187)

 

عمار با حق است و حق با او، حق هر جا باشد عمار با اوست. قاتل عمار در آتش است.

 

2- ملی عمار ایماناً الی مشاشه

 

عمار، تا استخوان نرمه سرش ، لبریز از ایمان بود.

 

نقل دیگر: ملی عمار ایماناً الی أخص قدمیه (الغدیر، ج 9، ص 25/ شرح ابن ابن الحدید، ج 10، ص 103و 104)

 

عمار تا کف پاهایش، لبریز از ایمان بود.

 

3- عمار ما عرض علیه امران الا اختار الارشد منهما

 

(الغدیر، ج9، ص 25)

 

هر گاه دو موضوع به عمار عرضه می­شود تا یکی از آن دو را برگزیند، او حتماً آن را که در رشد و صلاح نقش بیشتری دارد، بر می­گزیند.

 

4 ـ اشتاقت الجنة الی اربعة: علی و عمار و سلمان و بلال

 

روایت دیگر:

 

اشتاقت الجنة الی اربعة: علی و عمار و سلمان و مقداد (همان)

 

5- من عاد عماراً عاده الله و من ابغض عماراً ابغضه الله

 

(اسد الغابة، ج 2، ص 46/ شرح ابن ابی الحدید، همان)

 

هر که با عمار دشمنی کند، خداوند با او دشمنی کند و هر کس با او کینه توزی نماید، خداوند با او دشمن است.

 

6- ما القریش و عمار. یدعوهم الی الجنة و یدعونه الی النار. قاتله و سالبه فی النار

 

(تاریخ ابن کثیر، ج 9، ص 168/ الغدیر، همان ص27)

 

قریش را با عمار چه کار؟ او آنها را به سوی بهشت دعوت می­کند و آنها او را به سوی دوزخ، کشند عمار و کسی که لباس و اسلحه­اش را می­رباید در آتش دوزخند.

 

7- ان عماراً جلدة بین عینیّ و أنفی

 

(سیر ابن هشام، ج 2، ص 143)

 

همانا عمار، پوست بین چشمان و بینی من است.

 

عایشه می­گوید: درباره هر یک از صحابه اگر خواسته باشم سخنی در لغزشش بگویم، می­توانم، جز عمار یاسر.

 

(شرح ابن ابی الحدید، ج 10، ص 103/ الغدیر، همان)

 

عبدالله بن مسعود می­گوید: از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیدم:

 

اذا اختلف الناس کان ابن سمیه مع­الحق (تاریخ ابن کثیر، ج 7، ص 270)

 

اگر مردم در موردی اختلاف داشتند، فرزند سمیه (عمار ) با حق است.

 

ـ حجاج بن یوسف ثقفی، استاندار کوفه در زمان عبدالملک که قاتل کمیل، قنبر، سعید بن جبیرو... است به ابو الغاویه - قاتل عمار- گفت: اگر تمام مردم سراسر زمین در خون عمار شرکت می­کردند ، همه آنها وارد دوزخ می شدند.

 

(قاموس الرجال ج 7، ص 111)

 

ـ عمربن خطاب روزی در مجلس خصوصی خود خباب بن ارت را احترام بسیار کرد و استقبال گرمی نمود و گفت: ما احد احق بهذا لمجالس الا ان یکون عمار بن یاسر

 

(شرح ابن ابی الحدید، ج 18، ص 172)

 

کسی به این مجلس، سزاوارتر از عمار یاسر نمی­باشد.

 

ـ ولایت پذیری و ارادت عمار به علی علیه السلام و آل علی

 

ـ رسول خدا صلی الله علیه و آله روزی پس از اتفاق جریانی طولانی و شیرین فرمودند:

 

فابشریا ابا الیقظان فانک اخو علی فی دیانته و من افاضل اهل ولایته و من المقتولین فی محبته تقتلک الفئة الباغیة و اخر زادک من الدنیا ضیاح من لبن و یلحق روحک بأرواح محمد و آله الفاضلین، فأنت من خیار شیعتی

 

(بحارالانوار، ج 22، ص 334)

 

ـ شرکت عمار در تشییع پیکر مطهرفاطمه سلام الله علیها و نماز بر او

 

صاحب بیت­الاحزان می­گوید: چند نفر در تشییع و خاکسپاری حضرت زهرا سلام­الله علیها حضور داشتند: حسن علیه السلام ، حسین علیه السلام ، عقیل، زبیر، سلمان، ابوذر، مقداد و عمار و علی علیه السلام در وصف نماز بر پیکر حضرت زهرا سلام­الله علیها ضمن نام بردن از سلمان، ابوذر، مقداد، عمار، حذیفه و عبدالله­بن مسعود می­فرمایند:

 

و أنا اما مهم و هم­الذین شهد و الصلوة علی فاطمة

 

(بحار الانوار، ج 22،ص 326)

 

من امام آنها بودم و آنان کسانی بودند که در نماز بر فاطمه سلام­الله علیها شرکت داشتند.

 

- وفاداری عمار به آی مودت:

 

قل لا أسئلکم علیه أجراً الا المودة فی القربی (شوری /23)

 

ای پیامبر: بگو از شما پاداشی بر رسالت خود نمی­خواهم، جز دوستی با اهل بیتم.

 

امام صادق علیه السلام می­فرماید: و الله ما و فی بها الاسبعة

 

(نور الثقلین، ج 4، ص 570 /بحار الانوار، ج 22، ص 321)

 

به خدا قسم کسی به این آیه وفا نکرد، مگر هفت نفر:

 

سلمان 2- ابوذر 3- مقداد 4- عمار 5- جابر بن عبدالله 6- غلام رسول خدا صلی الله علیه و آله ثبت 7- زید بن ارقم

 

- اجابت چهار نفر از دعوت علی علیه السلام پس از دفن رسول خدا صلی الله علیه و آله و مراجعه به خانه های اهل بدر و پیشگامان اسلام برای احقاق حق خود.

 

و دعوتهم الی نصرتی فما أجابنی منهم الا اربعة رهط: سلمان و عمار و ابوذر و المقداد

 

(احتجاج طبرسی، ج1، ص 98)

 

آنها را برای یاری دعوت کردم، اما جز چهار نفر دعوت مرا پاسخ نگفتند.

 

هنگامی که علی علیه السلام را به اجبار به سوی مسجد بردند سلمان، ابوذر، مقداد، عمار و بریده اسلمی به حمایت پشت سر او حرکت کردند و به مخالفان گفتند:

 

«ما اسرع ماخنتم رسول الله صلی الله علیه و آله و أخرجتم الصغاین امتی فی صدورکم»

 

چه قدر سریع به رسول خدا خیانت کردید و کینه­های سینه­هایتان را آشکار نمودید.

 

و در مسجد، ابوذر و مقداد و عمار برخاستند و آشکارا به علی علیه السلام گفتند:

 

ما تأمر؟ و الله ان امرتنا لنضربن السیف حتی نقتل

 

(بحارالانوار قدیم، ج 8، ص 56)

 

چه دستور می­دهی؟ به خدا اگر دستور دهی، با شمشیر می­زنیم تا آنان را به قتل برسانیم.

 

حضرت فرمود: «وصیت و عهد رسول خدا صلی الله علیه و آله را به یاد آورید که امر به صبر نموده است.»